Een vergelijkbaar verhaal zes weken geleden. Ook een echtpaar dat elke dinsdag even de bibliotheek aandeed. Gewoon even groeten en praatje maken.

Ook deze man kwam in de eerste week van de heropening binnen, met een trieste uitstraling, de glans uit de ogen. Ook hij was ineens zijn vrouw verloren.

Valt dit onder Service & Info? Ja, als dat nodig is wel. Het praktische probleem van het vermiste boek is opgelost. Beide mannen konden hun verhaal even kwijt en keerden terug naar hun dagelijkse leven.

Geen hilarische column deze keer maar de menselijke kant van onze bibliotheek belicht. In een huiskamer is ook tijd en aandacht voor verdriet. Zo maakt de Bibliotheek Rotterdam haar motto waar.

In de vorige nieuwsbrief hebben jullie kunnen lezen dat het er ook in de bibliotheek soms niet zo zachtzinnig aan toegaat. Onze collega Judith vertelde over een man met een mes in Bibliotheek Bloemhof. In de volgende anekdote van onze collega Lydia Heesbeen was een chique dame de aanleiding voor een vlijmscherp steekspel. Van woorden welteverstaan. Het was begin jaren 90 en Lydia werkte in Bibliotheek Hillegersberg. Een bekakte dame wilde een aantal Engelstalige boeken lenen. Dus Lydia zocht ze voor haar op in de catalogus. Helaas stond geen enkel boek in de kast. Iedere keer gaf Lydia aan: “Het is niet hier aanwezig, maar ik kan het voor u reserveren op de Centrale.” Na een boek of drie zei de dame tegen haar: “Neem me niet kwalijk, maar uw collectie druipt van de onbenulligheid.“ Waarop Lydia antwoordde: “Wij passen de collectie aan op de wijk.” Daar was geen woord aan gelogen.

Veel eerder dan verwacht is de bibliotheek weer open. Ik wilde mijzelf een teleurstelling besparen en ging ervanuit dat het nog langer zou duren. Kunst, cultuur en literatuur komen achter kroegen en sport.

Wat is het dan leuk om ongelijk te krijgen.

We gaan niet door waar we waren gebleven bij de laatste sluiting maar er zijn ‘nieuwe meesters dus nieuwe wetten’.
Er is een nieuw beveiligingsbedrijf en we zien onbekende gezichten boven een donkergrijs uniform. Tijdens de lockdown mochten vrijwilligers en medewerkers een training en een webinar Veilig en Gastvrij werken bij Bibliotheek Rotterdam volgen om de juiste houding en gedrag in De huiskamer van Rotterdam toe te passen.

Het was leerzaam en veel vragen leken makkelijk maar deze nieuwe meester verwachtte andere antwoorden. Mijn resultaat was toch voldoende om beloond te worden met een heus certificaat. De cursus heeft mij ook een onrustige vraag opgeleverd. Als docent/supervisor werd ik gelukkig als ik studenten een onrustwekkende vraag kon stellen want dan gingen verstand en gevoel in de werkstand.

Maar ik zit met vertwijfeling. De bibliotheek is De huiskamer van Rotterdam, leerde ik. Dan zie ik beelden van een huiskamer, je nette kleding uit en lekker in je ouwe kloffie op de bank. Voeten op de tafel, bak met lekkers onder handbereik. Zappend tussen zenders en Netflix of zo.

En dan zie ik ook de centrale hal van onze bibliotheek en fantaseer daar een huiskamer van de stad. Mogen onze bezoekers zich zo thuis voelen dat het gedrag van hun thuis ook mag in de stedelijke huiskamer?

Nu worden we gered door regels van gekleurde mandjes, tijdblokken reserveren en inzet van beveiligers, handhavers, gastvrouwen en gastheren. Als ik weer ongelijk krijg en we worden weer Huiskamer van de stad, wie worden dan de opvoeders?

Nee, het is niet gelogen en de foto is niet bewerkt. Dit was de Berghaven. Een zogenaamde werkhaven waar ook het loodswezen en reddingsbrigade actief waren. Bij gebrek aan een zwembad kregen kinderen er noodgedwongen zwemles tot in 1966 het eerste en enige zwembad open ging. De leden van het Historisch genootschap van Hoek van Holland duiken regelmatig in de archieven. Ze reconstrueren gebeurtenissen met behulp van foto’s, krantenartikelen, bonnetjes en andere documenten. Hiermee maken ze een stukje geschiedenis weer levend. De rubrieken Scheepvaart en Oorlog bevatten de meeste berichten. Naast het imago van badplaats en doorvoerhaven kent de Hoek een temperamentvolle geschiedenis van verdedigingsforten, bewoonde bunkers tot in de jaren 60, Duitse soldaten, het bombardement, scheepsrampen en de megalomane aanleg van de Nieuwe Waterweg. Hoek van Holland is maar 150 jaar oud en het huidige strand bestaat pas sinds 1970, maar ze kan met haar jonge geschiedenis al bluffen als een grote stad van tien eeuwen oud.

Benieuwd naar nog meer verhalen? Kijk op www.historischhoekvanholland.nl

Mir Visser is vrijwilliger in vestiging Hoek van Holland. Twee ochtenden helpt ze mee als gastvrouw. Ze vindt de bibliotheek een fijne plek ‘Hier komt alles samen: boeken, mensen en cultuur’.