Als tiener heb ik deze dvd eens bij de bieb geleend, ik hoop dat ‘ie nog steeds in de kast staat. Dit is een fantastische film. De muziek, de acteurs (Marcello Mastroianni), de sfeer, de complete gekkigheid van het verhaal. Een vriendengroep van oudere mannen komt samen in een landhuis met één doel: zichzelf doodeten. Met enorme hoeveelheden voedsel, drank, sigaretten en (het blijft Frans) seks proberen ze op een bizarre manier de pijp uit te gaan.

Ik houd ontzettend van koken, maar zelfs voor mij zijn de ingrediëntenlijsten van Yotam Ottolenghi vaak een stapje te ver. Al die specerijen en kruiden, dat kunnen mijn keukenkastjes en mijn portemonnee niet aan. Dit boek is anders. Oprecht simpel, maar wel Ottolenghi.

Als je nog nooit een podcast hebt geluisterd, dan is dit een perfecte om mee te beginnen. Zo spannend dat je bijna niet kunt geloven dat het én waar gebeurd is én in Nederland plaatsvond. Spanning en intrige, moord en samenzweringstheorieën. En dat in Brabant ca. 2003.

Een klassieker, maar door mij pas kortgeleden ontdekt als het ultieme zomerboek. De geweldige combinatie van Japanse en Westerse cultuur maakt dit boek enorm toegankelijk, ook als je weinig van Japan weet. Er gebeurt eigenlijk niet zoveel, maar je gaat er helemaal in op.

Ik heb deze film gezien in het kleine bioscoopje op Terschelling, waar zelfs de eilanders ademloos zaten te kijken. Ik denk dat het goed zou zijn als alle Nederlanders deze film zien, omdat je dan voelt hoe bijzonder en belangrijk het Waddengebied is. En dat het veel méér is dan alleen dat stukje zee tussen de Afsluitdijk en de Waddeneilanden, zoals ik vroeger dacht. En omdat het gewoon hele mooie plaatjes zijn, heel plezierig om naar te kijken.